Jeśli podatnik zajmujący się dostawą towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, do tego rodzaju towarów stosuje zarówno procedury szczególne rozliczania podatku VAT, jak i zasady ogólne, ma obowiązek prowadzenia pełnej ewidencji dla potrzeb VAT, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT Wersja od: 13 października 2023 r. do: 31 grudnia 2023 r. Art. 109. dowodów sprzedaży i zakupów. W terminie 14 dni od dnia: zmiany danych zawartych w przesłanej ewidencji. - podatnik jest obowiązany przesłać korektę ewidencji na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c. Jak wynika z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji zawierającej: kwoty podatku naliczonego, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do Mocą ustawy nowelizacyjne z dnia 13 maja 2016 r., w art. 109 ustawy o VAT ma zostać dodany ust. 8a w poniższym brzmieniu: Art. 109 (…) 8a. Ewidencja, o której mowa w ust. 3, prowadzona jest w formie elektronicznej przy użyciu programów komputerowych. . Sprzedaż towarów dla osoby fizycznej poza terytorium kraju (kraje UE i kraje poza terytorium UE). Czynny podatnik VAT zarejestrowany do VAT-UE dokonuje sprzedaży mebli i wyposażenia domów dla klientów indywidualnych z UE (poza Polską) i krajów trzecich. Klienci najpierw wpłacają zaliczkę a następnie w momencie realizacji dostawy płacą pozostałą kwotę. Taka sprzedaż ewidencjonowana jest na kasie fiskalnej w momencie otrzymania zaliczki wraz z fakturą zaliczką. Faktura zaliczka wysyłana jest do klienta, u nas zostaje kopia faktury zaliczki + paragon. Do cen netto doliczamy 23% podatku VAT, cała sprzedaż rozliczana jest jako sprzedaż poza terytorium kraju, czy stanowisko nasze jest zgodne z przepisami? Na jakie artykuły powinniśmy się powołać i jak wykazać taką sprzedaż w deklaracji VAT-7 i JPK_VAT? Odpowiedź W opisanej sytuacji mamy do czynienia z:POLECAMY tzw. sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju, uregulowaną w art. 23 ustawy o VAT w przypadku sprzedaży dla klientów indywidualnych z krajów UE oraz z eksportem towarów dla klientów z krajów spoza UE. Definicja sprzedaży wysyłkowej zawarta jest w art. 2 pkt 23, definicja eksportu w art. 2 pkt 8. W deklaracji VAT-7 sprzedaż wysyłkową osobom prywatnym w krajach UE należy wykazać w poz. 19 i poz. 20 – do przekroczenia limitów sprzedaży wyznaczonych w danym kraju UE. Z chwilą zapłaty przez klienta zaliczki powstaje obowiązek podatkowy. Sprzedaż należy: zarejestrować na kasie fiskalnej i wystawić paragon, również na otrzymaną zaliczkę. wystawić fakturę z VAT polskim (jeśli Czytelnik nie zarejestrował się jako vatowiec w innym kraju UE albo z VAT-em obowiązującym w państwie po przekroczeniu limitu sprzedaży), posiadać dokumenty potwierdzające odbiór towaru przez klienta- mogą to być także powiadomienia od poczty lub kuriera, korespondencja z nabywcą, bądź potwierdzenie zapłaty za towar. Sprzedaży na rzecz osób prywatnych spoza Unii Europejskiej - opodatkowanie transakcji stawką 0%, stosowaną przy standardowym eksporcie towarów do krajów trzecich tzn. poza terytorium Unii Europejskiej. Aby było możliwe zastosowanie takiej stawki VAT, konieczne jest posiadanie dokumentów potwierdzających wywóz towaru jeszcze przed upływem terminu złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Jeżeli Czytelnik nie będzie posiadał ww. dokumentacji, to nie należy wykazywać sprzedaży w rejestrze sprzedaży VAT za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0% w poz. 11 VAT-7 i VAT-7K i JPK, pod warunkiem otrzymania niezbędnej dokumentacji przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej (za ten kolejny okres). W przypadku nieotrzymania ww. dokumentacji w drugim i jednocześnie ostatecznym terminie, sprzedaż na rzecz osób fizycznych spoza Unii Europejskiej powinna zostać opodatkowana właściwą stawką dla dostawy tego towaru na terytorium kraju i wykazania w deklaracji VAT-7 i VAT-7K poz. 19 i 20 i JPK. Uzasadnienie Sprzedaż z terytorium kraju do UE - osobom prywatnym Zgodnie z art. 2 pkt 23 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju jest dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz: podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub innego podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. Jeżeli natomiast całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów wówczas dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju (art. 23 ust. 2 ustawy). W przypadku przekroczenia kwoty limitu, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę. Niemniej podatnicy mogą wybrać miejsce opodatkowania na terytorium państw członkowskich przeznaczenia dla wysyłanych towarów, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy. Zawiadomienie, należy wówczas złożyć co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik chce korzystać tej opcji. Zatem sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju ma miejsce wówczas, gdy transakcje dokonywane są na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami lub na rzecz podatników niemających obowiązku rozliczania się z wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, z różnych państw członkowskich, a miejscem opodatkowania tej sprzedaży jest państwo przeznaczenia towarów, gdy wartość sprzedaży wysyłkowej dla tego państwa przekracza określony w jego przepisach limit, lub też jeśli jest ona niższa, a podatnik dokonał wyboru opodatkowania w kraju przeznaczenia. W pozostałych przypadkach sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju opodatkowana jest w Polsce. Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Przepis ten dotyczy całej sprzedaży na terytorium Polski, dotyczy więc również sprzedaży wysyłkowej z terytorium Polski, jeśli sprzedaż uznaje się ją za dokonaną w Polsce i w Polsce się ją opodatkowuje. W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy. Ta zasada stosowana jest również w przypadku otrzymania zaliczki. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz osoby prywatnej. Zatem, należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej podmiot dokonujący dostawy będzie zawsze zobowiązany do wystawienia faktury. W myśl art. 109 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT podatnicy, obowiązani są prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Należy zaznaczyć, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje podlegające opodatkowaniu wykonane przez podatnika. Czytelnik jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, który prowadzi sprzedaż towarów oraz: sprzedaż dokonywana jest na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, sprzedaż towarów dokonywana jest na teren Unii Europejskiej z terytorium kraju, sprzedaż dokumentowana jest paragonem na otrzymaną zaliczkę, a następnie fakturą, nie jest zarejestrowany na VAT w krajach UE, do których dokonywana jest dostawa, jest zarejestrowany na VAT-UE do WDT, zatem mamy od czynienia ze sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju, którą należy wykazać w deklaracji VAT „Dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, opodatkowane stawką 22% albo 23%”. Jeżeli Czytelnik przekroczy limity sprzedaży w danym kraju UE, wówczas zaistnieje konieczność rejestracji do VAT w danym kraju i w tym kraju rozliczania się z podatku. Wówczas taka sprzedaż nie podlega pod VAT w Polsce i należy wykazać w deklaracji VAT „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza ter... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Sprawdź Od 1 października br., zgodnie z art. 109 ust. 3d ustawy o podatku od towarów i usług, faktury wystawione do paragonów będzie należało ująć w ewidencji sprzedaży. Zatem będzie konieczne uwzględnienie ich w pliku JPK_VAT. Oznacza to, że z tym dniem w ewidencji VAT będzie należało ująć wszystkie faktury, które potwierdzają sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie. Nie będzie miało znaczenia czy są wystawiane dla podatników czy osób prywatnych. Zgodnie z brzmieniem art. 82 § 1b ustawy z 29 września 1997 r. - Ordynacja podatkowa, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych mają obowiązek comiesięcznego przekazywania informacji w formacie JPK o danych wynikających z ewidencji określonej art. 109 ust. 3 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, czyli ewidencji zakupu i sprzedaży. Obowiązek ten podatnicy realizują poprzez przesyłanie plików JPK_VAT. Z kolei w myśl art. 111 ust. 1 ustawy o VAT sprzedaż dokonana na rzecz osoby prywatnej lub rolnika ryczałtowego musi być dokumentowana przy użyciu kasy fiskalnej. Dokumentem, który wystawiany jest w takim przypadku jest paragon fiskalny. Specyfika sprawozdania JPK_VAT polega na tym, że należy w nim wykazać każdy dokument mający wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania. JPK_VAT jest niczym innym jak wiernym odzwierciedleniem ewidencji zakupu i sprzedaży VAT. Wyszczególnić należy każdy dokument z osobna. Nie byłoby to jednak do wykonania w przypadku sprzedaży na rzecz osób prywatnych. Jest tak ponieważ „efektem” działania kasy fiskalnej (oprócz paragonu fiskalnego otrzymanego przez klienta) jest raport fiskalny dobowy lub miesięczny. Raport fiskalny Raport fiskalny jest to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres, w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku. Jego celem jest ustalenie łącznej kwoty sprzedaży brutto z podziałem na różne stawki opodatkowania VAT oraz kwoty należnego od niej VAT, od dokonanej w danym okresie sprzedaży zarejestrowanej w pamięci operacyjnej kasy fiskalnej. Tak zdefiniowany został raport fiskalny w § 2 pkt 27 rozporządzenia Ministra Finansów z 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących ( poz. 816 oraz z 2020 r. poz. 732). Z kolei w myśl § 10 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług ( poz. 1988, z późn. zm.) raport fiskalny w nowym pliku JPK_VAT, który zacznie obowiązywać od 1 października 2020 r., oznaczony będzie symbolem „RO”. Jest on przeznaczony dla dokumentów zbiorczych wewnętrznych zawierających dane z kas rejestrujących. Zatem podatnicy uzyskujący przychody ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, którzy nie korzystają ze zwolnienia z kasy fiskalnej, w nowym JPK_VAT do oznaczenia okresowych raportów z kasy rejestrującej korzystać powinni z symbolu „RO”. Natomiast to czy do prezentacji obrotów uzyskanych na rzecz takich podmiotów służy raport fiskalny dobowy bądź miesięczny zależy od przyjętej przez podatnika polityki rachunkowości. Faktura do paragonu Czasami zdarza się tak, że sprzedawca wystawia nabywcy paragon fiskalny. Ten jednak występuje z żądaniem wystawienia w jego miejsce faktury VAT. Jest to postępowanie dopuszczalne, pod warunkiem że żądanie zgłoszone zostanie w terminie trzech miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty. Wynika to z zapisu art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. Z art. 106i ust. 6 tejże ustawy obowiązek wystawienia faktury na żądanie nabywcy będącego osobą prywatną występuje: do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu sprzedaży – jeżeli żądanie zgłoszone zostało do końca miesiąca, w którym sprzedaż miała miejsce bądź otrzymano całość lub część zapłaty, nie później niż 15 dnia od zgłoszenia żądania – jeżeli dokonano tego po upływie miesiąca dokonania sprzedaży lub otrzymania zapłaty w całości lub w części. W tej chwili w przypadku faktur wystawionych po zaksięgowaniu sprzedaży paragonowej, zafakturowana wartość sprzedaży na paragonach powinna być odjęta i wykazana na podstawie faktury. W razie wystawienia faktury po przesłaniu pliku JPK_VAT za dany okres plik taki winien zostać skorygowany o wykazaną fakturę. Z kolei faktury wystawione do paragonów dla osób prywatnych wcale nie powinny być ujmowane w pliku JPK_VAT. Tego rodzaju sprzedaż winna trafić do pliku JPK_VAT w formie zbiorczej na podstawie raportu okresowego, wraz z resztą sprzedaży ewidencjonowanej w kasie fiskalnej jako sprzedaż paragonowa. Tak będzie do 30 września br. Zmiany od 1 października 2020 r. Od 1 października br. zgodnie z art. 109 ust. 3d ustawy o VAT faktury wystawione do paragonów będzie należało ująć w ewidencji sprzedaży. Zatem będzie konieczne uwzględnienie ich w pliku JPK_VAT. Oznacza to, że z tym dniem w ewidencji VAT będzie należało ująć wszystkie faktury, które potwierdzają sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie. Nie będzie miało znaczenia czy są wystawiane dla podatników czy osób prywatnych. Zdaniem Ministerstwa Finansów wspomniany art. 109 ust. 3d ustawy o VAT precyzuje, że dla celów prowadzonej ewidencji, faktury potwierdzające sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie ujmowane mają być w okresie, w którym zostały wystawione i nie będą zwiększać wartości sprzedaży i VAT należnego za ów okres. Sprzedaż za ten okres została bowiem zaewidencjonowana w kasie i ujęta w raporcie fiskalnym w okresie rozliczeniowym, w którym – co do zasady – powstał obowiązek podatkowy. Aby uniknąć korekt plik JPK_VAT za wcześniejsze okresy słuszne jest przyjęcie, że będzie właściwe ujmowanie faktury w części ewidencyjnej pliku za miesiąc, w którym wystawiono fakturę. To w jakim okresie sprzedaż ujęta została w raporcie fiskalnym nie ma tu znaczenia. W sumach kontrolnych ewidencji w zakresie należnego VAT nie będzie się uwzględniać wysokości podstawy opodatkowania i należnego podatku z tytułu sprzedaży udokumentowanej fakturami, określonymi w art. 109 ust. 3d ustawy o VAT (wystawionymi do paragonów oznaczonych skrótem „FP”). Różnica pomiędzy wykazaniem faktur do paragonów teraz i od 1 października 2020 r. będzie zatem znacząca. Podatnik musi więc zwrócić uwagę, że obecnie faktura wystawiona do paragonu dla osoby prywatnej nie musi być ujmowana w pliku JPK_VAT. Od 1 października br. będzie to natomiast musiał robić oznaczając taki dokument w pliku JPK_VAT jako „FP”. Z kolei faktura do paragonu, która wystawiana jest dla vatowca wykazywana będzie w pliku JPK_VAT na bieżąco za miesiąc jej wystawienia i nie pociągnie obowiązku logowania pliku JPK_VAT. Przykład W grudniu 2020 r. sprzedawca dokona zaewidencjonowania w kasie fiskalnej sprzedaży na rzecz dwóch podmiotów: przedsiębiorcy oraz osoby prywatnej. Obydwie transakcje potwierdzają więc paragony fiskalne. W styczniu 2012 r. nabywcy zgłoszą się do sprzedawcy z żądaniem wymiany paragonów na faktury. Sprzedawca żądaniu uczyni zadość w tym samym miesiącu. W pliku JPK_VAT za grudzień 2020 r. obydwie transakcje powinny zostać ujęte zbiorczo na podstawie okresowego raportu z kasy fiskalnej. W pliku JPK_VAT za styczeń 2021 r. kierując się art. 109 ust. 3d ustawy o VAT sprzedawca ujmie te faktury z oznaczeniem „FP”. Spowoduje to, że w systemie nie wzrośnie wartość sprzedaży netto oraz kwota VAT należnego za styczeń 2021 r. w podsumowaniu części ewidencyjnej ani deklaracyjnej pliku JPK_VAT. Podatnik nie będzie miał obowiązku korygowania pliku JPK_VAT za grudzień 2020 r. źródło artykułu: Zgodnie z art. 20 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 28 kwietnia 2022 r. o zmianie niektórych ustaw w celu automatyzacji załatwiania niektórych spraw przez Krajową Administrację Skarbową (ustawa przekazana do Senatu RP) przepisy dotyczące grup VAT wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2023 r. Ponadto ustawa doprecyzowuje niektóre zagadnienia dotyczące tworzenia i funkcjonowania grup VAT. Dodanie pkt 3 w art. 5 ust. 3 ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników doprecyzowuje obowiązki grup VAT na etapie rejestracji tej grupy jako podatnika VAT. Grupa VAT jest obowiązana w zgłoszeniu identyfikacyjnym podać dane wymienione w obecnie obowiązującym art. 5 ust. 3 (takie jak: nazwę, formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON), a po wprowadzeniu pkt 3 będzie obowiązana podać również dane dotyczące członków grupy (art. 6 pkt 1 lit. b ustawy). Mocą ustawy w art. 35 w ust. 3 w pkt 1 lit. e ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o KAS otrzymał nowe brzmienie. Zgodnie z tym przepisem, Centralny Rejestr Danych Podatkowych służy do gromadzenia, analizy oraz przetwarzania danych wynikających z ewidencji, o których mowa w art. 109 ust. 3 i ust. 11g ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (art. 20 pkt 2 ustawy). Ustawa zakłada dodanie ust. 12a w art. 15a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w brzmieniu: „12a. Grupa VAT wstępuje w prawa i obowiązki członków grupy VAT w zakresie podatku na okres, w jakim grupa ta posiada status podatnika.” (art. 20 pkt 1 lit. a) ustawy). Ustawa wprowadza również zmiany w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji dotyczącej wewnętrznych transakcji w ramach grupy VAT. Zgodnie ze zmienionym brzmieniem art. 109 ust. 11g ustawy z dnia 11 marca 2004 r. członkowie grupy VAT są obowiązani prowadzić, w postaci elektronicznej, ewidencję dostawy towarów i uświadczenia usług dokonanych przez członka grupy VAT na rzecz innego członka tej grupy. W okresie od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 30 czerwca 2023 r. ewidencja, o której mowa powyżej zawiera co najmniej dane dotyczące: a) nazwę i NIP nabywcy; b) datę dokonania i zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi; c) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi d) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług; e) kwotę należności ogółem. Ewidencja, o której mowa powyżej będzie składana organowi podatkowemu na żądanie w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania (art. 20 pkt 3 ustawy). 7. Od dnia 1 lipca 2023 r. ewidencja musi zawierać co najmniej dane dotyczące: 1) rodzaju i wartości dostaw towarów i świadczonych usług przez członka grupy VAT na rzecz innego członka tej samej grupy VAT, 2) członków grupy VAT, na rzecz których dokonano czynności, o których mowa w art. 8c ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., 3) dokumentów potwierdzających dokonanie czynności, o których mowa w art. 8c ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Członkowie grupy VAT są obowiązani przesyłać do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, powyższą ewidencję za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu. Ewidencja jest przesyłana zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne i w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej. Minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępni na elektronicznej platformie usług administracji publicznej wzór ewidencji. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych zawartych w ewidencji oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 11h art. 109 Ustawy, uwzględniając konieczność przeciwdziałania uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania przez grupę VAT, kontroli obowiązków grupy VAT przez organ podatkowy oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez członków grupy VAT tej ewidencji (art. 20 pkt 1 lit. b) ustawy). Ustawa z dnia 22 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług z podpisem Prezydenta. Sprawdź co się zmieni w 2019 r. Ustawa z dnia 22 listopada 2018 r. nowelizuje ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174; dalej: ustawa o VAT, ustawa nowelizowana) w celu skorelowania poziomu stawek tego podatku ze stanem finansów publicznych. Stosownie do art. 146a ustawy nowelizowanej, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. stawki podatku VAT wynoszą: 23% (art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110); 8% (art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytuł załącznika nr 3 do tej ustawy); 7% (dla zryczałtowanego zwrotu podatku rolnikom ryczałtowym – art. 115 ust. 2); 4% (dla podatników świadczących usługi taksówek osobowych – art. 114 ust. 1). W art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej utrzymano podwyższone stawki podatku VAT, tzn. 23%, 8%, 7% i 4%, uzależniając okres ich stosowania od wskaźników: – relacji państwowego długu publicznego netto do produktu krajowego brutto, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2077, ze zm.; dalej: ustawa o finansach publicznych) oraz – sumy corocznych różnic pomiędzy wartością relacji wyniku nominalnego do produktu krajowego brutto oraz poziomem średniookresowego celu budżetowego, o której mowa w art. 112aa ust. 5 ustawy o finansach publicznych. W ustawie o VAT dodany art. 146aa ust. 1 stanowi więc, że stawki w wysokości 23% i 8%, jak również stawka zryczałtowanego zwrotu podatku rolnikom ryczałtowym w wysokości 7% i oraz stawka ryczałtu dla podatników świadczących usługi taksówek osobowych w wysokości 4% będą obowiązywać od 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, w którym wskaźniki osiągną wyznaczone w tym przepisie poziomy (tzn. omówione wyżej rozumienie relacji 43% oraz sumy nie mniejszej niż -6%). Zobacz: Podatki Natomiast ust. 2 w dodanym art. 146aa ustawy o VAT zobowiązuje ministra właściwego do spraw finansów publicznych do ogłoszenia w drodze obwieszczenia informacji o końcu okresu obowiązywania podwyższonych stawek podatku, tj. o powrocie wysokości stawek podatku do poziomu 22%, 7%, 6,5% i 3%. Obwieszczenie takie będzie opublikowane najpóźniej do 31 października roku poprzedzającego rok, w którym zaczną obowiązywać niższe stawki podatku, a więc wtedy, gdy będzie już znana wysokość wskaźników, wymienionych w art. 146aa ust. 1 ustawy o VAT. Przyjęte rozwiązanie umożliwi podatnikom wcześniejsze podjęcie odpowiednich działań związanych z przygotowaniem się do zmiany wysokości stawek podatku VAT (np. dostosowanie systemów ewidencyjnych i księgowych). Z uwagi na zmianę treści upoważnienia ustawowego do wydania rozporządzenia na podstawie art. 146d ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, umożliwiającego obniżenie stawek podatku do wysokości 0%, 5% i 8% dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług[1], konieczne będzie wydanie przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych nowego rozporządzenia. Dlatego w art. 2 ustawy nowelizującej rozstrzygnięto, że dotychczasowe przepisy wykonawcze zachowają swą moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 146d ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, jednak nie później niż do dnia 31 grudnia 2019 r. Ustawa wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. [1] Obecnie jest to rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2017 r. poz. 839, ze zm.). Źródło: Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

art 109 ust 1 ustawy o vat