Werbunek do wojska; Lekki śmigłowiec będący na wyposażeniu wojska polskiego; Sprzęt bojowy w wyposażeniu wojska; Paweł (1894-1949), kapitan piechoty wojska polskiego; trendująca krzyżówki. Szukał eliksiru; Pozorna sprzeczność; Ptak leśny podobny do drozda; Pierwszy w kolejce; Gatunek maślaka; Wartościowy parkiet; Święty wąż Ptak leśny podobny do drozda; Apaszka miedzy torebkami; Ser z mleka owczego; Western howarda hawksa; Samiec świni domowej; Sprawy powszednie; Jezioro galilejskie; Mistrz wirtuoz; Zalotny styl życia głuszec » ptak leśny z rzędu kuraków, znany z pieśni godowych. głuszec » ptak okresowo tracący słuch. głuszec » tokujący leśny ptak. głuszec » tokujący ptak. głuszec » tokujący ptak leśny. głuszec » w Polsce pod ochroną. głuszec » ornitologia. głuszec » duży, euroazjatycki ptak leśny o ciemnym upierzeniu. Głuszec Określenie "ptak z rodziny drozdów" posiada 4 hasła. Znaleziono dodatkowo 5 haseł z powiązanych określeń. Inne określenia o tym samym znaczeniu to ptak leśny z rodziny drozdów; ptak śpiewający z rodziny drozdów; ptak z rodziny drozdów, gniazduje głównie w parkach i ogrodach; ptak leśny z rodziny drozdów, łowny, ceniony ze względu na smaczne mięso; kuzyn drozda; kuzyn . Informujemy, że serwis korzysta z tzw. "ciasteczek" (ang. cookies) do obsługi rejestracji i logowania użytkowników, dodawania komentarzy, monitoringu i statystyk odwiedzin. Korzystając z serwisu wyrażasz na to zgodę. Wróblowate w Polsce stanowią niemal połowę z grona wszystkich występujących gatunków. Nazwa tej grupy wywodzi się bezpośrednio od gatunku Passer domesticus, czyli wróbla zwyczajnego. Rząd wróblowatych jest niezwykle szeroki, a paleontolodzy zakładają, że wyewoluował tuż po wymieraniu kredowym. Obecnie zamieszkuje wszystkie kontynenty poza Antarktydą. Jakie gatunki należące do tej grupy można zobaczyć w naszym kraju? Jeśli chcesz wiedzieć, czytaj ten tekst! Ptaki z rzędu wróblowatych – charakterystyka Przedstawiciele wróblowatych to średnie lub małe ptaki. Ich kształt, ubarwienie czy styl życia są niezwykle zróżnicowane. Wspólne cechy charakterystyczne dla zwierząt z tej grupy to jednak: cztery palce (trzy skierowane do przodu i jeden do tyłu);czternaście kręgów szyjnych;skrzydła zwężające się w stronę czubka. Ptaki polskie wróblowate Czas na opis kilku gatunków z przedstawianego przez nas rzędu, które występują w Polsce. Poznaj je bliżej! Wróbel zwyczajny Najpopularniejsze małe ptaki wróblowate to oczywiście wróble, które zamieszkują tereny całej Europy i Azji. Niestety, w naszym kraju od kilku lat ich populacja systematycznie się zmniejsza. Ciało zwierzęcia osiąga zwykle około 15 centymetrów długości i jest krępe. Głowa ptaka jest stosunkowo duża, a spojrzenie bystre. Wróbel zwyczajny pojawia się wszędzie tam, gdzie mieszka człowiek. Chociaż najczęściej żywi się ziarnami i bezkręgowcami, nie gardzi także resztkami z ludzkich stołów. Drozd śpiewak Ten średniej wielkości ptak leśny z wróblowatych pojawia się na całym obszarze Eurazji. Na co dzień żywi się bezkręgowcami, jednak od czasu do czasu może także sięgać po miękkie owoce – przede wszystkim jagody. Brązowo-kremowego drozda poznasz głównie po jego charakterystycznym śpiewie. Zwierzę zamieszkuje lasy o gęstym podszyciu, szczególnie te, które znajdują się na obrzeżach otwartych przestrzeni. Drozd nie boi się ludzi – można spotkać go w parkach, ogrodach a nawet na cmentarzach. Jarzębatka Ten malutki ptaszek z wróblowatych występuje w Europie na obszarze pomiędzy Renem a Uralem. W naszym kraju nie występuje szczególnie licznie. Najwięcej osobników można spotkać na Podlasiu, Mazurach i Dolnym Śląsku. Jarzębatki na zimę odlatują do wschodniej Afryki. Z zimowiska ptak ten powraca wiosną, na początku maja i w Polsce odbywa okres lęgowy. Jarzębatka jest objęta ścisłą ochroną, mimo że gatunkowi raczej nie grozi wyginięcie. Największym niebezpieczeństwem dla tych ptaków jest wycinanie krzaków wzdłuż linii rzek. Pliszka siwa Pliszka to bardzo sympatyczny ptaszek, którego można spotkać, kiedy przechadza się po ziemi w poszukiwaniu owadów. To także jeden z niewielu ptaków wróblowatych, które gniazdują na gruncie. Pliszka nie boi się człowieka i zdecydowanie nie należy do płochliwych. Da się zauważyć, że coraz częściej zbliża się do ludzkich siedzib. Pliszki są pod ochroną, jednak kwalifikuje się je jako gatunek najmniejszej troski. Często spacerują za pługami i konsumują wykopane przez rolników owady. Muchołówka mała Ten ptaszek z grupy wróblowatych jest bardzo charakterystyczny dla naszej części Europy. W Polsce co prawda występuje, ale bardzo nielicznie. Największe prawdopodobieństwo, że go zobaczysz, jest w Rosji – zasiedla nawet wschodnią Syberię. To ptak dzienny, który jest najbardziej aktywny w godzinach porannych. Muchołówka mała jest skryta i nie będzie łatwo ją dostrzec. Zazwyczaj żyje w koronach drzew. W maju i czerwcu da się usłyszeć, jak ta przedstawicielka małych ptaków wróblowatych śpiewa. Śpiew muchołówki jest nieco podobny do głosu czyżyka. Kruk zwyczajny Kruk to największy z rzędu wróblowatych. W Polsce lokalnie występuje dosyć licznie, jednak ogólnie uznaje się go za gatunek rzadki. Od wieków bytuje w towarzystwie człowieka. Najsłynniejsze kruki to te, które żyją w londyńskiej twierdzy Tower. Ptaki tego gatunku słyną z ogromnej inteligencji. Z łatwością uczą się mówić i przy odrobinie szczęścia można je oswoić. Kruk jest ptakiem lęgowym, który zimuje w naszym kraju. Zjada padlinę i resztki z ludzkich śmietników. Niski głos i głęboko czarna barwa piór sprawiają, że kruki od wieków są symbolem grozy i horroru. Strzyżyk zwyczajny Ten malutki wędrowny ptak, który zimuje w Polsce, jest także znany jako woleoczko. Można spotkać go zarówno w Europie, jak i na Bliskim Wschodzie i północnej Afryce. Poznasz go po okrągłej sylwetce i bardzo niewielkich rozmiarach. Strzyżyki są nieco mniejsze od wróbli. Spotkanie tego przedstawiciela wróblowatych oko w oko jest bardzo trudne, ponieważ ma płochliwą naturę i najczęściej kryje się przed człowiekiem. Prowadzi samotny tryb życia i bardzo rzadko można spotkać go w grupie. Tak jak większość ptaków jest objęty ochroną gatunkową, chociaż raczej nie grozi mu wyginięcie. Większość małych i średnich ptaków w Polsce to właśnie wróblowate. Do tej grupy zaliczają się zarówno maleńkie strzyżyki, jak i duże czarne kruki. Kiedy następnym razem będziesz na spacerze w parku lub lesie, sprawdź, czy w zasięgu wzroku lub słuchu nie ma reprezentanta jednego z opisanych powyżej gatunków. Hasła do krzyżówek pasujące do opisu: KUZYN DROZDA ŚPIEWAKA Poniżej znaj­duje się li­sta wszys­tkich zna­lezio­nych ha­seł krzy­żów­ko­wych pa­su­ją­cych do szu­ka­nego przez Cie­bie opisu. kuzyn drozda śpiewaka (na 7 lit.) Sprawdź również inne opisy ha­sła: PASZKOT ptak leśny z rzędu wróblowatych, brunatny a spodem jasny w czarne plamy; Eurazja; łowny (na 7 lit.) ptak leśny z rzędu wróblowatych, łowny; Eurazja (na 7 lit.) Zobacz też inne ha­sła do krzy­żó­wek po­do­bne kon­teks­to­wo do szu­ka­ne­go przez Cie­bie opisu: "KUZYN DROZDA ŚPIEWAKA". Zna­leź­liśmy ich w su­mie: 38 SZPROT, ŁOSOŚ, GÓRA, PASZKOT, LEE, KUZYN, CROONER, ŻBIK, SŁOWIK, ALIGATOR, OKAPI, DROZDY, PASZKOT, KOEL, ŻUBR, REKINEK, ALIGATOR, RECENZJA, KUZYN, DROP, TAR, PASZKOT, SOLO, MAKAK, SZARAK, SŁOWIK, KOBUZ, SZARAK, ENAT, ŻUBR, RAP, KUZYN, GAWRON, ENGAGEMENT, GŁOS, OKAPI, KOS, AKOMPANIAMENT. nie pasuje? Szukaj po haśle Poniżej wpisz odga­dnię­te już li­te­ry - w miej­sce bra­ku­ją­cych li­ter, wpisz myśl­nik lub pod­kreśl­nik (czyli - lub _ ). Po wci­śnię­ciu przy­ci­sku "SZUKAJ HASŁA" wy­świe­tli­my wszys­tkie sło­wa, wy­ra­zy, wy­ra­że­nia i ha­sła pa­su­ją­ce do po­da­nych przez Cie­bie li­ter. Im wię­cej li­ter po­dasz, tym do­kła­dniej­sze bę­dzie wy­szu­ki­wa­nie. Je­że­li w dłu­gim wy­ra­zie po­dasz ma­łą ilość od­ga­dnię­tych li­ter, mo­żesz otrzy­mać ogro­mnie du­żą ilość pa­su­ją­cych wy­ni­ków! się nie zgadza? Szukaj dalej Poniżej wpisz opis po­da­ny w krzy­żów­ce dla ha­sła, któ­re­go nie mo­żesz od­gad­nąć. Po wci­śnię­ciu przy­ci­sku "SZUKAJ HASŁA" wy­świe­tli­my wszys­tkie sło­wa, wy­ra­zy, wy­ra­że­nia i ha­sła pa­su­ją­ce do po­da­nego przez Cie­bie opi­su. Postaraj się przepisać opis dokładnie tak jak w krzyżówce! Hasło do krzyżówek - podsumowanie Najlepiej pasującym hasłem do krzyżówki dla opisu: kuzyn drozda śpiewaka, jest: Hasło krzyżówkowe do opisu: KUZYN DROZDA ŚPIEWAKA to: HasłoOpis hasła w krzyżówce PASZKOT, kuzyn drozda śpiewaka (na 7 lit.) Definicje krzyżówkowe PASZKOT kuzyn drozda śpiewaka (na 7 lit.). Oprócz KUZYN DROZDA ŚPIEWAKA inni sprawdzali również: przen. człowiek bardzo zmęczony, pijany lub na kacu , okręt rakietowy , ogólny system wytycznych do takiego kształtowania systemu pracy, aby ludzka praca była wydatniejsza i dostosowana do psychofizycznych możliwości oraz potrzeb określonej osoby , penis, członek męski , olbrzym z powieści F. Rabelais'goGargantua i Pantagruel , badanie wziernikowe tylnej ściany części krtaniowej gardła , jedna z czterech spódnic niedzielnego śląskiego stroju kobiecego , element sprężysty w postaci cienkościennej sfalowanej rury, stosowany jako czujnik ciśnienia lub różnicy ciśnień w przyrządach pomiarowych lub urządzeniach regulacyjnych , wąż, przedstawiciel rodziny połozowatych , zatoka Morza Egejskiego w płd-zach wybrzeży Turcji , autonomiczne terytorium przeznaczone dla ludności murzyńskiej wydzielone w latach od 1971 do 1981 w granicach Republiki Południowej Afryki , jeż europejski, Erinaceus europaeus - gatunek ssaka łożyskowego z rzędu Erinaceomorpha; występuje w klimacie umiarkowanym na terenie od zachodniej Europy po zachodnią Polskę, Skandynawię i północno-zachodni obszar europejskiej części Rosji Drozd śpiewakDrozd śpiewak (Turdus philomelos; syn. T. ericetorum) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae), zamieszkującego Eurazję . Wierzch ciała brązowy o ciepłym odcieniu, kuper i pokrywy nadogonowe oliwkowe, ogon i wierzch głowy pomarańczowobrązowe. Spód ciała kremowy z gęstymi brązowymi plamkami. Wyróżnia się trzy podgatunki. Do jego charakterystycznej piosenki, w której powtarza muzyczne frazy, często odnoszono się w śpiewak gniazduje w lasach, ogrodach i parkach. Jest częściowo gatunkiem wędrownym . Wraz z wieloma ptakami spędza zimę w południowej Europie , Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie . Migrują zarówno populacje miejskie, jak i siedlisk naturalnych. Osobniki z Wielkiej Brytanii, z niektórych regionów Europy Zachodniej i w Europie Południowej są częściowo osiadłe. Introdukowano go również w Nowej Zelandii i Australii . Pomimo iż gatunek nie jest zagrożony wyginięciem w skali globalnej, to zdarzały się poważne spadki liczebności jego populacji, prawdopodobnie spowodowane zmianami w sposobach uprawy buduje w krzakach lub na drzewach zgrabne, podklejone błotem gniazdo w kształcie filiżanki. Składa w nim cztery lub pięć błękitnych jajek. Jest gatunkiem wszystkożernym. Ma zwyczaj używać ulubionego kamienia jako „kowadła”, na którym rozbija ślimaki . Tak jak inne wróblowe bywa atakowany przez zewnętrzne i wewnętrzne pasożyty , jak również koty i ptaki drapieżne .Spis treści1 Systematyka2 Morfologia3 Zasięg Środowisko4 Pożywienie5 Tryb życia i Głos6 Rozród7 Status, zagrożenie i ochrona8 Znaczenie w kulturze człowieka9 Przypisy10 Linki zewnętrzne SystematykaDrozd śpiewak został opisany w 1831 przez niemieckiego ornitologa Christiana Ludwiga Brehma pod nazwą binominalną Turdus philomelos[3], którą nosi do dzisiaj. Naukowa nazwa rodzajowa Turdus oznacza „drozd”, natomiast epitet gatunkowy odnosi się do postaci z mitologii greckiej – Filomeli , której bogowie pomogli uniknąć gniewu Tereusa , zamieniając ją w jaskółkę lub według innej wersji słowika . Jej imię pochodzi z greki klasycznej – philo- oznacza „kochać”, a melos „śpiew”[4].Niedawne badania molekularne wykazały, że najbliższymi krewnymi drozda śpiewaka są: podobnie upierzony paszkot (T. viscivorus) i drozd chiński (T. mupinensis). Te trzy gatunki są wczesnymi odgałęzieniami z rodzaju Turdus (zanim ptaki te zróżnicowały się i rozprzestrzeniły po całym świecie), stąd są one mniej powiązane z innymi europejskimi ptakami z tego rodzaju, takimi jak kos (T. merula)[5], który ma dłuższy morfologicznie T. p. clarkei w Anglii Wyróżniamy cztery podgatunki drozda śpiewaka, w tym jeden nominatywny , T. p. philomelos, zajmujący większość pasma występowania gatunku. T. p. hebridensis, opisany przez brytyjskiego ornitologa Williama Eagle'a Clarka w 1913, w większości nie migruje. Podgatunek występuje na Hebrydach Zewnętrznych i wyspie Skye w Szkocji . Jest najciemniej ubarwionym podgatunkiem, ma ciemnobrązowy grzbiet, szarawy kuper i boki w szarym odcieniu[6].T. p. clarkei, opisany przez niemieckiego zoologa Ernsta Harterta w 1909, został nazwany tak na cześć Clarka. Ptak gniazduje na pozostałym terenie Wielkiej Brytanii i Irlandii oraz w Europie kontynentalnej – we Francji , Belgii , Holandii i być może nieco dalej na wschód. Ma brązowe górne części ciała, które są cieplejsze w odcieniu niż te u podgatunku nominatywnego oraz oliwkowo zabarwiony kuper. Część osobników migruje wraz z innymi ptakami do południowej Francji i na Półwysep Iberyjski , aby tam spędzać zimę. Forma ta zintegrowała się z podgatunkiem nominatywnym w centralnej Europie oraz z T. p. hebridensis na Hebrydach Wewnętrznych i w zachodniej Szkocji . Na tych obszarach ptaki wykazują cechy pośrednie[6]. Dodatkowy podgatunek – T. p. nataliae z Syberii , którego wydzielenie zaproponował Rosjanin Sergiej Buturlin w 1929, nie został powszechnie zaakceptowany[6]. MorfologiaPtak śpiewający na gałęzi drzewaDługość ciała drozda śpiewaka (podgatunku nominatywnego – T. p. philomelos) mieści się w granicach od 20 do 23,5 cm , masa ciała ptaka wynosi od 50 do 107 gramów . Dymorfizm płciowy nie występuje – zarówno samiec, jak i samica są ubarwione jednakowo. Drozdy te mają brązowy grzbiet. Pierś i boki są ochrowe , brzuch kremowo-żółty z wyraźnymi ciemnobrązowymi cętkami w kształcie litery „V”, podbrzusze barwy białej. Dziób żółtawy, nogi i stopy różowe. Zgodnie z regułą Glogera , górne obszary ciała osobników rozmnażających się w bardziej zachodnich obszarach areału gatunku – np. w Szwecji są ciemniejsze niż tych, których obszar rozrodczy przebiega przez Syberię. Młode podobne do osobników dojrzałych, jednak różnią się płowożółtymi lub pomarańczowymi smugami na grzbiecie i pokrywach skrzydłowych[6]. Zwłaszcza w locie widać pomarańczowożółtawy przód spodu spokrewnionym europejskim gatunkiem w obrębie rodziny drozdowatych jest droździk (T. iliacus), ale ptak ten w odróżnieniu od drozda śpiewaka ma białą brew nad okiem, rdzawoczerwone boki i spód skrzydeł, który można zobaczyć podczas lotu. Paszkot (T. viscivorus) przewyższa drozda śpiewaka rozmiarem, ma większe cętki na kremowym tle (u drozda śpiewaka pierś jest pomarańczowo-ruda) i białe końce lotek. Natomiast drozd chiński (T. mupinensis) pomimo tego, że jest dużo bardziej podobny pod względem upierzenia, różni się czarnymi znakowaniami na twarzy, a środowisko występowania obu ptaków nie pokrywa się[6].W locie Występowanie Zasięg występowaniaDrozd śpiewak odbywa lęgi na terytorium niemal całej Europy (z wyjątkiem większej części Półwyspu Iberyjskiego , nizinnych obszarów Włoch , czy południowej Grecji ), poprzez Ukrainę i Rosję , niemal po Jezioro Bajkał . Występuje do szerokości 75°N w Norwegii, w Syberii jedynie około 60°N. Ptaki ze Skandynawii , Europy Wschodniej i Rosji zimują w krajach położonych nad Morzem Śródziemnym , w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie . Na zachód od tych terenów jedynie niektóre drozdy opuszczają swoje obszary rozrodcze[6].Ptaki z podgatunku nominatywnego introdukowano w Nowej Zelandii i Australii między 1860 a 1880[7]. W Nowej Zelandii, gdzie był wprowadzony na obu głównych wyspach, drozd śpiewak szybko się przystosował i rozprzestrzenił na pobliskie lądy, takie jak Kermadec , Chatham oraz Auckland [8]. Pomimo iż gatunek jest w Nowej Zelandii pospolity, a zasięg jego występowania wciąż się rozszerza, to w Australii ocalała jedynie niewielka populacja wokół Melbourne [9]. W Nowej Zelandii drozd śpiewak, poprzez drapieżnictwo, przyczynia się do ograniczenia populacji niektórych bezkręgowców, jednak jest to zjawisko mało szkodliwe[10]. Ponadto ptak uszkadza owoce uprawne[11]. Jako gatunek introdukowany nie jest objęty prawną ochroną, może być zabijany w ciągu całego roku[12].Podgatunek nominatywny na Litwie ŚrodowiskoDrozd śpiewak zwykle gniazduje w lesie o gęstym podszycie, w pobliżu otwartych przestrzeni, od świerkowych monokultur po bogate w różne gatunki lasy łęgowe. W Europie Zachodniej gnieździ się także w ogrodach, zadrzewionych cmentarzach dużych miast i parkach. Podobnie jak mniejszy od niego kos, drozd śpiewak zaczął pojawiać się w pobliżu siedzib ludzkich ponad sto lat temu, choć nadal jest mniej związany z człowiekiem i tylko wyjątkowo zdarza się mu zakładać gniazda na budynkach[13]. W górach występuje po górną granicę pasma lasów, do 2200 metrów w Szwajcarii . Podgatunek T. p. hebridensis, żyjący na wyspach, rozmnaża się na bardziej otwartych terenach, włączając wrzosowiska . Na wschodzie eurazjatyckiego terytorium występowania, podgatunek nominatywny zamieszkuje jedynie na skrajach gęstych lasów iglastych[6].Na obszarach intensywnie uprawianych, gdzie praktyki rolnicze czynią ziemię nieodpowiednią, siedliskiem stają się ogrody. Z jednego z przeprowadzonych przez Anglików badań wynikało, że na ziemi uprawnej znajdowało się jedynie 3,5% terytoriów zamieszkiwanych przez drozdy, podczas gdy ogrody stanowiły 71,5%, pomimo iż zajmowały jedynie 2% całego obszaru. Pozostałe gniazda były zbudowane w lasach (1% całego obszaru)[14]. Zimowisko jest podobne do miejsca zamieszkiwanego w okresie rozrodczym. Jedyne różnice to rezygnacja z terenów wysoko położonych i innych łatwo widocznych lokalizacji[15]. Jednakże podgatunek wyspiarski, T. p. hebridensis, przebywa zimą na morskim brzegu[6]. PożywienieDrozd z dziobem pełnym dżdżownicDrozd śpiewak jedzący jagodyPtak jest pantofagiem , żywiącym się bezkręgowcami , głównie dżdżownicami i ślimakami , jak również owocami miękkimi i jagodami . Latem żywiąc się owocami jemioły uczestniczy w jej rozsiewaniu się. Podobnie, jak jego krewniak - kos (T. merula), drozd wyszukuje ofiary za pomocą zmysłu wzroku. Wypracował specjalną metodę polowania na otwartej przestrzeni, a potencjalnej zdobyczy poszukuje rozgrzebując ściółkę[6].Ślimaki stanowią ważny składnik jego pożywienia, zwłaszcza w czasie suszy lub surowej pogody, kiedy trudno jest mu znaleźć inny pokarm. Drozd używa wybranego przez siebie kamienia jako „kowadła”, na którym rozbija zewnętrzne szkielety ślimaków, zanim wydobędzie ich miękkie ciało, które czyści na ziemi przed spożyciem[15]. Młode ptaki początkowo potrząsają muszlami brzuchonogów i bawią się nimi, zanim nauczą się używać kamienia jako narzędzia do rozbijania[16]. Pisklęta karmione są głównie pokarmem pochodzenia zwierzęcego, takim jak robaki, ślimaki i larwy owadów [6].Ptak regularnie żywi się wstężykami gajowymi (Cepaea nemoralis), dlatego zasugerowano, że polimorficzne wzory na muszli tego brzuchonoga są ewolucyjną odpowiedzią, że pojawiają się, by ograniczyć drapieżnictwo[17]. Jednakże zachowanie drozdów może nie być jedynym czynnikiem wpływającym na to zjawisko[18]. Tryb życia i zachowaniePlik wideoProblem z odtwarzaniem pliku? Zobacz .Ilustracja z książki Johna Goulda – Birds of Great Britain (Ptaki Wielkiej Brytanii)Drozd śpiewak zwykle nie przebywa w stadach, pomimo iż kilka ptaków może nocować wspólnie zimą lub przebywać w swym pobliżu w siedliskach zasobnych w pożywienie. W środowiskach takich występować może także pośród innych gatunków, takich jak kosy, kwiczoły , droździki i drozdy rdzawogardłe [6]. W odróżnieniu od ptaków bardziej koczowniczych, kwiczoła i droździka , drozd śpiewak ma skłonności do regularnego powracania do tych samych zimowisk[15].To monogamiczny , terytorialny gatunek, a na obszarach, gdzie populacje są w pełni wędrowne, samce ponownie ustanawiają swoje terytoria rozrodcze i zaczynają śpiewać, gdy tylko do nich powrócą. Natomiast na obszarach o łagodniejszym klimacie, gdzie niektóre ptaki przebywają przez cały rok, samce pozostają na swoich terytoriach, śpiewając okresowo. Samica może przebywać osobno w swoim zimowisku, ponieważ sezon lęgowy zaczyna się wczesną wiosną[15].Podczas migracji drozd śpiewak podróżuje głównie w nocy. Lata w rozproszonych stadach, często nawołuje, by utrzymać kontakt z innymi osobnikami[6]. Migracja może rozpocząć się na obszarach najbardziej wysuniętych na wschód i północ już pod koniec sierpnia, ale większość ptaków, które do przebycia mają krótszą trasę, zaczynają wędrówkę na południe od września do połowy grudnia. Jednak ciężkie warunki pogodowe mogą zmusić ptaki do wyruszenia nieco później. Migracja powrotna trwa od połowy lutego (drozdy zamieszkujące tereny wokół Morza Śródziemnego) do maja (w północnej Szwecji i centralnej Syberii)[6]. Zaobserwowano, że niektóre osobniki zalatywały do Grenlandii i różnych wysp Atlantyku i Zachodniej Afryki [6]. GłosPlik audioProblem z odtwarzaniem pliku? Zobacz .W razie spłoszenia lub w locie wydaje krótki, ostry odgłos „tsip”, który na czas migracji zastępuje wysokim, piskliwym „sip”, podobnym do głosu droździka, ale krótszym. Zawołaniem alarmującym jest chook-chook, który staje się krótszy i ostrzejszy wraz ze zwiększaniem się niebezpieczeństwa. Piosenka samca, dobiegająca z dachów, drzew albo innych dogodnych, położonych wysoko miejsc jest głośna i melodyjna. Cechą charakterystyczną ptaka jest powtarzanie każdej muzycznej frazy od dwóch do czterech razy – dawid, dawid, filip, filip, trati, trati i przeplatanie piosenki zgrzytliwymi tonami. Do śpiewu wplata różne motywy. Głos podgatunku występującego na Hebrydach Zewnętrznych usłyszeć można głównie od lutego do czerwca, powszechniejszy podgatunek śpiewa od listopada do lipca[6]. Z powodu masy gatunek wykonuje jeden z najgłośniejszych ptasich śpiewów [19][20].Pojedynczy samiec może mieć w swoim repertuarze powyżej 100 zwrotów[21], wiele z nich zapożycza od swoich rodziców i innych ptaków. Naśladownictwo może obejmować również dźwięki emitowane przez rzeczy, takie jak np. telefon[22]. Drozd śpiewak kopiuje także odgłosy ptaków żyjących w niewoli, włączając w to tak egzotyczne gatunki, jak drzewica białolica [6]. W trakcie wykonywania swej melodii zwykle jest usadowiony na najwyższych punktach występujących na obszarze swego terytorium. RozródJajaSamica drozda śpiewaka buduje schludne gniazdo w kształcie filiżanki, pokryte błotem i suchą trawą, umiejscowione na krzewach, drzewach lub pnączach, w przypadku podgatunku hebridean znajduje się ono na ziemi. Składa cztery lub pięć jasnych, błyszczących, niebieskich jaj , pokrytych miejscowo czarnymi lub fioletowymi plamami[6]. Mają zwykle wymiary 2,7 x 2,0 cm i ważą 6 gramów, z czego 6% masy stanowi powłoka[4]. Samica wysiaduje je samodzielnie przez 10–17 dni, po wykluciu podobna ilość czasu upływa na opierzenie się młodych. W ciągu roku ptaki wyprowadzają dwa, trzy lęgi, choć na północy areału odchowują pisklęta raz do roku[6]. Początek lęgów jest zdeterminowany w pewnym stopniu przez pogodę, która może przyśpieszyć, bądź opóźnić je o kilka dni[23]. W Wielkiej Brytanii pierwszy rok przeżywa średnio 54,6% osobników, wśród dorosłych ptaków wskaźnik przeżywalności kolejnego roku wynosi 62,2%. Drozd śpiewak żyje zwykle około trzech lat, jednak maksymalny udokumentowany wiek to 10 lat i 8 miesięcy[4].Rodzic z młodym potomstwem w gnieździePtak pada czasem ofiarą pasożytów lęgowych – swoje jaja podrzucają do gniazda kukułki , na przykład Cuculus canorus , jednak jest to zjawisko bardzo rzadkie, ponieważ drozd rozpoznaje niemimetyczne kukułcze jaja[24]. Jednak w przeciwieństwie do kosa nie wykazuje agresji wobec dorosłej kukułki[25]. Ptaki introdukowane w Nowej Zelandii, gdzie kukułka nie występuje, zachowały po 130 latach zdolność do rozpoznawania i odrzucania niemimetycznych jaj[26].Dorosłe ptaki mogą być zabijane przez koty , pójdźki zwyczajne i krogulce , a ich jaja i pisklęta zabierane przez sroki , sójki i wiewiórki szare [27][28][29]. Podobnie jak w przypadku innych ptaków z rzędu wróblowych, tak i drozdy śpiewaki są atakowane przez pasożyty, takie jak nicień Splendidofilaria (Avifilaria) mavis, którego ostatni człon nazwy naukowej – mavis – wywodzi się właśnie od tego drozda (mavis to w języku angielskim inna nazwa zwyczajowa ptaka)[30]. Prowadzone przez Rosjan badania próbek krwi wykazały, że wszystkie kwiczoły, droździki i drozdy śpiewaki przenosiły pasożyty zwierzęce krwi, szczególnie z rodzaju Haemoproteus i Trypanosoma [31]. Występujące na zalesionych obszarach Europy Środkowo-Wschodniej i Rosji[32] kleszcze Ixodes mogą przenosić niebezpieczne patogeny , powodujące kleszczowe zapalenie mózgu oraz bakterie Borrelia[33]. Niektóre gatunki rodzaju Borrelia powodują boreliozę , a ptaki, jak drozd śpiewak, mogą pełnić rolę nosicieli tej choroby[34]. Status, zagrożenie i ochronaIlustracja z książki Johanna Friedricha Naumanna – Naturgeschichte der Vögel Mitteleuropas (Historia Naturalna Ptaków Europy Centralnej)Zwierzę to ma szeroki zakres występowania, szacowany na 10 milionów kilometrów kwadratowych, wielkość populacji określa się na 40–71 milionów osobników w samej Europie[2].W zachodniej części Palearktyki liczebność populacji maleje, jednak nie poniżej progu wymaganego do objęcia gatunku globalną ochroną (tj. zmniejszenia liczby osobników o ponad 30% w ciągu 10 lat lub po trzech pokoleniach), dlatego IUCN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych zalicza drozda śpiewaka do kategorii "najmniejszej troski" (least concern) [2]. W Wielkiej Brytanii i Holandii doszło do spadku liczebności o ponad 50%, w wyniku czego drozd śpiewak został zaliczony do zwierząt zagrożonych wyginięciem na tych obszarach w ramach raportów Regional Red List (RRL)[15][35]. Populacja kurczy się najbardziej na obszarach uprawnych (73% od połowy 1970), uważa się, że jest to związane ze zmianami praktyk rolniczych na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci[36]. Dokładne przyczyny nie są jednak znane, być może stan ten powoduje wycinanie żywopłotów dotychczas grodzących grunty, przejście na siew roślin jesienią, a nie wiosną, bądź zwiększone wykorzystanie pestycydów. Zmiany te mogą ograniczyć dostępności pożywienia lub miejsc na gniazda[37]. Zagrożenie mogą stanowić stosowane w ogrodach zatrute przynęty, przeznaczone do kontrolowania liczebności ślimaków[29]. Niektóre drozdy na obszarach miejskich są zabijane przez samochody, gdy próbują wykorzystać twardą powierzchnię dróg do rozbicia muszli ślimaków[38].Drozdy były chwytane przez ludzi dla pożywienia już 12 000 lat temu[39], wczesne odniesienia do tego zjawiska znajdują się w Odysei Homera – "A jak stado gołębi lub drozdów popadnie w sidełka, w gąszczy chaszczów zastawione zdradnie, gdzie na noc dążąc, smutne znajdują łożysko"[40]. Polowania odbywają się nadal na terenach wokół Morza Śródziemnego, jednak nie uznaje się ich za główny czynnik spadku liczebności[36].Gatunek jest zazwyczaj łapany w Hiszpanii, ponieważ migruje przez ten kraj. Ludzie często korzystają z lepów na drobne ptaki, których używanie, choć zakazane przez Unię Europejską , jest jeszcze tolerowane w Walencji [41]. W 2003 i 2004 UE próbowała powstrzymać te praktyki, jednak działania te się nie powiodły[42][43].Do co najmniej XIX wieku drozdy śpiewaki były często trzymane w klatkach, ze względu na melodyjny głos[44]. Podobnie jak w przypadku polowań, nie ma wielu dowodów na wpływ tych działań na liczebność populacji[6]. Znaczenie w kulturze człowiekaDo charakterystycznego śpiewu drozda, w którym ten sam motyw powtarza się dwa lub więcej razy, nawiązuje dziewiętnastowieczny brytyjski poeta Robert Browning w wierszu Home Thoughts, from Abroad[45].Pieśń zainspirowała też dziewiętnastowiecznego brytyjskiego pisarza Thomasa Hardego , który tak pisał w Darkling Thrush o ptaku: "At once a voice arose among/The bleak twigs overhead/In a full-hearted evensong/Of joy illimited" ("Natychmiast głos rozległ się wśród/posępnych gałązek nad głową/w pełnej odwagi modlitwie wieczornej/radości nieskończonej")[46], z kolei dwudziestowieczny brytyjski poeta Ted Hughes w Thrushes koncentruje się na sprawności ptaka przy polowaniu: "Nothing but bounce and/stab/and a ravening second" ("Wyłącznie odbicie i/dźgnięcie/i żarłoczna chwila")[47]. Dwudziestowieczny walijski poeta Ronald Stuart Thomas napisał 15 wierszy poświęconych kosom lub drozdom, włączając śpiewaka[36].Odniesienia do drozda śpiewaka wykorzystuje także, w utworze The Tables Turned, poeta William Wordsworth , uznawany za prekursora romantyzmu w literaturze brytyjskiej[48].Ptak jest również obecny w godle klubu piłkarskiego West Bromwich Albion Football Club. Starsza wersja godła ukazuje go siedzącego na gałązce głogu na tle biało-niebieskich pasów. Nowsza wersja różni się jedynie detalami – u stóp drozda znajdują się trzy liście i trzy owoce głogu. Umieszczono go tam, ze względu na fakt trzymania żywego drozda w klatce w pubie wykorzystywanym przez klub. Także sami zawodnicy, West Bromwich Albion, otrzymali przydomek The Throstles (Drozdy)[49].Przypisy↑ Turdus philomelos w: Integrated Taxonomic Information System ( ang. )↑ 2,0 2,1 2,2 Turdus philomelos . Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) ( ang. )↑ Christian Brehm: Handbuch der Naturgeschichte aller Vogel Deutschlands. 1831, s. 382. ( niem. )↑ 4,0 4,1 4,2 Song Thrush Turdus philomelos [CL Brehm, 1831 ]. W: BTO Birdfacts [on-line]. [dostęp 2008-12-14].↑ Voelker G, Rohwer S, Bowie RCK, Outlaw DC. Molecular systematics of a speciose, cosmopolitan songbird genus: Defining the limits of, and relationships among, the Turdus thrushes. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 42, ss. 422–434 (2007). doi: .↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 6,14 6,15 6,16 6,17 6,18 Peter Clement, Ren Hathaway, Ren Hathway, Jan Wilczur, Clive Byers: Thrushes. Gardners Books, 2000, ss. 392–395. . ↑ 'BIRDS' z An Encyclopaedia of New Zealand, wydanej przez A. H. McLintocka, początkowo opublikowanej w 1966. . W: Te Ara - The Encyclopedia of New Zealand, updated 18-Sep-2007 [on-line]. [dostęp 2008-03-13].↑ B. Heather: The Field Guide to the Birds of New Zealand. Robertson, H.. Auckland: Viking, 1996, ss. 384-385. . ↑ Song thrush (Turdus philomelos) . W: Birds [on-line]. [dostęp 2008-01-25].↑ The State of Our Invertebrate Animals . W: State of New Zealand's Environment 1997, Chapter 9 [on-line]. [dostęp 2008-03-13].↑ Song thrush (Turdus philomelos) . [dostęp 2008-03-13].↑ The State of Our Indigenous Birds . W: The State of Our Biodiversity - The State of New Zealand’s Environment [on-line]. [dostęp 2008-03-13].↑ Pavel Vasak: Ptaki leśne. Warszawa: Delta, 1993. . ↑ Christopher F. Mason. Habitats of the Song Thrush Turdus philomelos in a largely arable landscape. „Journal of Zoology”. 244, ss. 89–93 (1998). doi: .↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 David Snow: The Birds of the Western Palearctic concise edition (2 volumes). Perrins, Christopher M (red.). Oxford: Oxford University Press, 1998. . 1225–1228↑ C. J. Henty. Development of snail-smashing by song thrushes. „British Birds”. 79, ss. 277–281 (1986).↑ C. B. Goodhart. Thrush Predation on the Snail Cepaea hortensis. „The Journal of Animal Ecology”. 27 (1), ss. 47–57 (maj 1958). doi: .↑ Denis F. Owen. Polymorphism in the Land Snail Cepaea hortensis in Iceland. „Oikos”. 23 (2), ss. 218–225 (1972). doi: .↑ Brackenbury, J. H.. Power capabilities of the avian sound-producing system . „J. Exp. Biology”. 78, ss. 163–166 (1979).↑ Drozd śpiewak. Rodzina drozdowatych . [dostęp 23 czerwca 2010].↑ Timothy J. Devoogd, John R. Krebs, Susan D. Healy, Andy Purvis. Relations between Song Repertoire Size and the Volume of Brain Nuclei Related to Song: Comparative Evolutionary Analyses amongst Oscine Birds.. „Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences”. 254 (1340), ss. 75–82 (1993). doi: .↑ Peter J. B. Slater. The Buzby phenomenon: Thrushes and telephones. „Animal Behavior”. 31, ss. 308–309 (1983). doi: .↑ Song thrush: Breeding ( ang. ). [dostęp 30 czerwca 2010].↑ N. B. Davies. Cuckoo tricks with eggs and chicks. „British Birds”. 95 (3), ss. 101–115 (March 2002).↑ Tomáŝ Grim, Honza, Marcel. Differences in behaviour of closely related thrushes (Turdus philomelos and T. merula) to experimental parasitism by the common cuckoo Cuculus canorus . „Biologia, Bratislava”. 56 (5), ss. 549–556 (2001).↑ Katrina Hale, Briskie, James V.. Response of introduced European birds in New Zealand to experimental brood parasitism . „Journal of Avian Biology”. 38 (2), ss. 198–204 (March 2007). doi: .↑ Roy Brown: A Review of the impact of Mammalian Predators on Farm Songbird Population Dynamics . [dostęp 2008-01-27].↑ Song thrush . W: Birds and wildlife [on-line]. [dostęp 2008-01-27].↑ 29,0 29,1 Song thrush - Turdus philomelos . W: Gardening with Wildlife in Mind [on-line]. [dostęp 2008-01-28].↑ S. Cano Martil, Caballero, López; del Valle Portilla, María T. Demonstracion de la actividad de fosfatasa acida en microfilarias hematicas de Turdus philomelos Brehm (Aves: Turdidae) Cano-Martil S.; Vallejo-Ruiz D.; Coy-Otero A; Lopez-Caballero . „Rev. Ibér. Parasitol”. 49 (4), ss. 349–355 (2000).↑ Vaidas Palinauskas, Markovets, Mikhail Yu; Kosarev, Vladislav V; Efremov, Vladislav D; Sokolov Leonid V; Valkiûnas, Gediminas. Occurrence of avian haematozoa in Ekaterinburg and Irkutsk districts of Russia . „Ekologija”, ss. 8–12 (2005).↑ Tomasz Chmielewski, Stanisława Tylewska-Wierzbanowska (2002) Występowanie przeciwciał swoistych dla Borrelia burgdorferi u ludzi zdrowych na terenie Polski (PDF)↑ Susanne Kipp, Goedecke, Andreas; Dorn, Wolfram; Wilske, Bettina; Fingerle, Folker. Role of birds in Thuringia, Germany, in the natural cycle of Borrelia burgdorferi sensu lato, the Lyme disease spirochaete. „International Journal of Medical Microbiology”. 296 (supplement 1), ss. 125–128 (2006). doi: .↑ Pär Comstedt, Bergström, Sven: Olsen, Björn; Garpmo, Ulf; Marjavaara, Lisette; Mejlon, Hans; Barbour, Alan G. and Bunikis, Jonas. Migratory Passerine Birds as Reservoirs of Lyme Borreliosis in Europe . „Emerging Infectious Diseases”. 7, ss. 1087–1094 (July 2006).↑ Song Thrush Turdus philomelos . W: Breeding Birds in the Wider Countryside [on-line]. [dostęp 2008-01-27].↑ 36,0 36,1 36,2 Mark Cocker, Richard Mabey: Birds Britannica. London: Chatto Windus, 2005, ss. 355, 359. . ↑ Song Thrush (Turdus philomelos) . W: Species Action Plan [on-line]. [dostęp 2008-03-11].↑ J. Erritzoe, Mazgajski T. D., Rejt L.. Bird casualties on European roads — a review . „Acta Ornithol.”, ss. 77–93 (2003).↑ Z. Bocheński, T. Tomek. Bird remains from a rock-shelter in Krucza Skała (Central Poland) . „Acta zooologica cracoviensia”. 1-2, ss. 27–47 (2004).↑ Homer Odyseja pieśń 22 ( pol. ). [dostęp 1 lipca 2009].↑ Commission of the European Communities: Failure of a Member State to fulfil obligations – Directive 79/409/EEC – Conservation of wild birds – Hunting using limed twigs - Summary of the Judgment . 9 December 2004.↑ Las Provincias: Un entramado para cazar tordos . 14 December 2006.↑ Europa Press: El Tribunal de la UE condena a España por permitir la caza con 'parany' en la Comunidad Valenciana .↑ C. E. Dyson: Bird-Keeping - A Practical Guide for the Management of Singing and Cage Birds. Frederick Warne and co, 1889, s. 51. ↑ Home Thoughts, from Abroad . [dostęp 2008-12-14].↑ Linda Sue Grimes: Hardy's The Darkling Thrush. No Gloomy Bird . [dostęp 2010-06-23].↑ Thrushes . [dostęp 2010-06-28].↑ The Tables Turned . W: William Wordsworth: Complete Poetical Works [on-line]. [dostęp 2008-12-14].↑ Gavin McOwan: The Essential History of West Bromwich Albion. Headline, 2002, s. 15. . Linki zewnętrzne RSPB species page BBC species page Birds of Britain species page Garden Birds species page Nagrany śpiew Nagrania z drozdami śpiewakami w Internet Bird Collection Ageing and sexing (PDF) by Javier Blasco-Zumeta Inne hasła zawierające informacje o "Drozd śpiewak": Inne lekcje zawierające informacje o "Drozd śpiewak": Publikacje nauczycieli Logowanie i rejestracja Czy wiesz, że... Rodzaje szkół Kontakt Wiadomości Reklama Dodaj szkołę Nauka

ptak leśny podobny do drozda